Wanneer mocht jij voor het laatst lekker nietsdoen van jezelf?
Mijn cliënte blijft stil. Dan geeft ze toe: "Ik kan me gewoon geen moment herinneren."
Ze heeft veel last van de modi die vanuit de schematherapie de 'veeleisende oudermodus' en 'straffende oudermodus' worden genoemd. Vaak beter bekend als de interne criticus. Vanuit die modi ligt de lat altijd hoog, moet je van alles, en is het nooit goed genoeg. Rusten of iets leuks doen mag pas wanneer alle taken af zijn. Maar die zijn natuurlijk nooit af. Daarmee is de blije kindmodus ondergesneeuwd geraakt.
"Waar werd je vroeger als klein meisje blij van? Waar kon je helemaal in opgaan?" vraag ik. Ze herinnert zich dat ze het liefst uren in het gras lag, gewoon nietsdoen, gewoon te ZIJN. "En juist dan leek er veel te gebeuren, kwamen er allerlei interessante beestjes op bezoek waar ik uren naar kon kijken."
Dat mag ze de komende tijd weer gaan doen: momenten creëren waarop ze gewoon mag ZIJN, liggend op haar rug in het gras.
Wanneer was de laatste keer dat jij gewoon mocht ZIJN?
Reactie plaatsen
Reacties